LEVENS
LANG
Waartegen vecht jij? Waar worstel jij mee? Zit je jezelf in de weg? Hoe voelt dat? Ik noem het de krampfase. Een periode, eindeloos en soms duurt het maar even, waarin ik mij oncomfortabel voel. Een onrustige onderstroom. Alsof er iets naar buiten wil komen. Dat onrustige gevoel onderdruk ik het liefst. Ik blijf er graag van weg. Nu even niet. Vervolgens probeer ik de gevoelens die bij deze krampfase komen kijken te verdoven. Ik doe dan eigenlijk alles waarvan ik prima weet dat het niet de beste opties zijn: Netflix is mijn beste vriend, Tony komt uit de kast en met een beetje geluk krijgen Ben & Jerry ook nog een bijrol.
Ik weet namelijk dondersgoed dat ik gewoon even een frisse neus moet gaan halen, mijn gedachten en gevoelens op papier moet zetten, een boek moet lezen of even kan mediteren. Maar het allemaal weten wil nog niet zeggen dat ik een heilige ben en precies doe wat goed voor mij is. Ik verzet me steeds minder tegen een dergelijke krampfase. Durf het meer te laten gebeuren en doorzie het eerder. Ik blijf minder lang slachtofferen onder mijn kleedje van schijnzekerheid.
Inmiddels weet ik dat er na een krampfase vaak ruimte ontstaat voor iets nieuws. Grappig genoeg zei een vriendin een paar dagen geleden nog tegen mij: maar jij hebt toch al zoveel gedaan aan persoonlijke ontwikkeling, ben je dan nog niet klaar? Ik voelde wat ze zei, en hoorde ook iets anders weerklinken in haar opmerking. Wanneer zijn we dan ooit klaar met ontwikkelen? Naar mijn idee zijn we nooit klaar. We hebben levenslang.
WELKOM
GROTE LEVENSVRAGEN!
We worden geboren in de puurste vorm en in het verdere verloop van ons leven vormen we ons of laten we ons vormen en kneden tot de persoonlijkheden die we (denken te moeten) zijn. Krijgen we labels opgeplakt, trekken we zelf rollen aan in de vorm van jasjes en voor je het weet ben je jaren verder. Vervolgens ga je je afvragen wie je nu echt bent en wat je in hemelsnaam komt doen op deze aarde. Welkom grote levensvragen!
Waarom doe je de dingen die je doet? Waarom ben je je op een bepaalde manier gaan gedragen? Past het nog wel bij je volwassen persoonlijkheid of draai je nog steeds een oude plaat die ergens is ontstaan in je jeugd of misschien wel in de puberteit of op latere leeftijd? Allemaal programmeringen die misschien wel eens nader onderzocht mogen worden. Zijn ze überhaupt wel van jou en daarmee authentiek? Schiet je nu in een krampfase? Adem diep door en lees rustig verder.
Recent hoorde ik iemand de opmerking maken: waarom zijn we zo druk met de opvoeding van onze kinderen en stoppen we daarmee als volwassenen. Spot on als je het mij vraagt. Waarom lijkt het als je de schoolbanken of je ouderlijk huis verlaat dat je dan klaar bent? Dan begint het naar mijn idee pas en heb je jezelf je leven lang te voeden. Inderdaad niet opvoeden, maar je laten inspireren en jezelf ontdekken. Inmiddels weet je hoe je eigenhandig je kont af moet vegen, maar er komen nog genoeg zaken op je pad waarbij je geen idee hebt hoe je ze kunt aanpakken.
JE BENT VERANTWOORDELIJK
VOOR JE EIGEN GROEI...
En alsof er opeens een soort scheidslijn wordt getrokken is het not done om dan nog veel vragen te stellen. Nee, nu ben je volwassen en moet je het zelf kunnen. Ik geloof er heilig in dat zelfredzaamheid een groot goed is, maar daar mist wat mij betreft een belangrijke component. Laat je iemand direct los in het grote wedstrijdbad of geef je iemand voldoende vertrouwen om het zelf te kunnen en sta je er naast met de haak als het toch even niet lukt?
Wat mij betreft is ontwikkelen niet leeftijdsgebonden. Binnen mijn opleidingsgroep word ik keer op keer geïnspireerd door een dierbare klasgenoot. Een wijze man van 67 jaar. Ik schatte hem overigens zeker tien jaar jonger. Allebei op onze eigen manier zijn we bezig met onze ontwikkeling. Hij noemt mij soms jonkie, ik noem hem gewoon bij zijn voornaam. Hij laat mij keer op keer zien dat je een student bent van het leven. En hoe oud of jong je ook bent, je bent verantwoordelijk voor je eigen groei en de bijdrage die je levert in dit leven.
Wij helpen allebei mensen in ons werk en dat doen we vanuit ons hart. En we helpen elkaar, vanuit een gelijkwaardige positie, omdat we allebei student zijn en alle stickers en jasjes er niet meer toe doen. Gewoon twee mensen die doen waar ze in geloven. En we zijn allebei nog lang niet klaar. En zo voelt levenslang heel bevrijdend. Voor jou ook?
Leontien Borst | De Ontwikkelaar
+31 (0)619937499| leontien@de-ontwikkelaar | www.de-ontwikkelaar.nl
